Kennisbank

Over de relatie tussen oorspronkelijk werk en vertaling, en daar direct aan gekoppeld de relatie tussen auteur en vertaler, is veel gezegd en geschreven, ook door auteurs zelf. Bij de uitreiking van de Europese Literatuurprijs 2017, aan auteur Max Porter en vertaler Saskia van der Lingen voor Verdriet is het ding met veren (2017), spraken beiden een dankwoord uit, dat is te lezen op de website van het Nederlands Letterenfonds.

“Hoe ga je ‘the watery part of the world’ vertalen? Maarten Biesheuvel kijkt me bezorgd en beslist ook argwanend aan en dat is niet voor het eerst.

Voordat je als vertaler specifieke procedés gaat toepassen is het zinvol eerst na te denken over een globale vertaalstrategie aan de hand van vragen als: welk publiek staat je voor ogen, welk kennisniveau kun je verwachten, in hoeverre wil je een specifieke socioculturele context behouden?

In december 2015 werden de Literaire Vertaaldagen in Amsterdam gehouden onder het motto ‘Verzinnen wat er staat’ en het jaar daarop werd het evenement gehouden met als thema ‘De vertaler als schrijver’. Beide slogans suggereerden een grotere creatieve inbreng van de vertaler in het vertaalproces en meer artisticiteit en zelfstandig kunstenaarschap dan de praktijk doorgaans rechtvaardigt. Het leek wel alsof de te vertalen tekst enkel werd gezien als een inspiratiebron voor gemankeerde schrijvers die om een plot verlegen zitten, een aangrijpingspunt om de persoonlijke schrijfdrift naar eigen stilistische inzichten te kunnen botvieren.